Dërgimi i punonjësve në shtetet e BE-së rregullohet nga disa direktiva, ku direktiva themelore është direktiva 96/71 për dërgimin e punonjësve. Ajo rregullon dërgimin e punonjësve nga një kompani (ose agjenci) që ndodhet në një shtet anëtar të BE-së (ose degën e saj të agjencisë ose kompanisë) në një shtet të dytë të BE-së.

Një punonjës i dërguar, sipas kësaj direktive, është një punonjës që zakonisht kryen punën e tij në shtetin e dërgues, dhe për një periudhë të kufizuar kohe, ai dërgohet në një shtet të dytë anëtar të BE-së për të kryer një shërbim ose punë si punonjës i dërguar. Direktivat përcaktojnë që kompanitë që ndodhen në shtetet jo-anëtare (siç është vendi ynë) nuk do të trajtohen më favorshëm se ato që ndodhen në një shtet anëtar. Në rastin kur një qytetar shqiptar zakonisht kryen punën e tij në një shtet anëtar dhe ka një leje pune për këtë, ai mund të dërgohet nga kompania në një shtet të dytë anëtar përkohësisht.

Në rast se ai është në Shqipëri, në kuptimin e definicionit të dhënë nga direktiva në nenin 2, që do të thotë se punonjësi i dërguar duhet të kryejë punën e tij zakonisht në shtetin e parë të BE-së (shteti dërgues), ai nuk përfiton nga rregullat e kësaj direktive. Në këtë rast të fundit, ai duhet të hyjë fillimisht si punonjës në një kompani të vendosur në një shtet anëtar dhe më pas të dërgohet nga ajo në një kompani në shtetin e dytë anëtar.

Ne mund të ofrojmë një proces efektiv për kompanitë që synojnë të ofrojnë shërbime afatshkurtra dhe të përkohshme në tregun e punës të BE-së.